Gallup doet iedere 2-3 jaar onderzoek naar bevlogenheid (engagement). Afgezien van het feit dat er methodologisch wel wat op aan te merken valt (komen we nog op terug), is het interessant dat de steekproeven enorm zijn: meer dan een miljoen respondenten!

De Gallup rapporten bevatten ook zeker wel interessante elementen. Zo is de onderverdeling in 3 groepen (engaged, not engaged, actively disengaged) een belangrijke. Je kunt er namelijk goed mee uitleggen wat het verschil is tussen bevlogenheid en tevredenheid.

Zo valt te zien dat er over het algemeen heel veel mensen, meer dan twee derde, in het midden zitten (not engaged). Dit kun je zien als de groep tevreden-maar-niet-bevlogen mensen. Dit is eigenlijk de groep waar je je als werkdesigner op moet richten: zij zijn namelijk potentieel bevlogen. Je moet alleen wel weten dat het nóg tevredener proberen te maken van die mensen weinig nut heeft. Zo gooien veel bedrijven bizar veel geld over de balk met allerlei compensation & benefits programma´s. Een bonusje hier, een snoepreisje daar, laptopje, autootje van de zaak. Zonde. Daar worden mensen echt niet bevlogen van. Integendeel: je duwt ze alleen maar nog steviger in die comfortable tevredenheidsleunstoel.

Hoe je deze groep dan wel bevlogen krijgt? Tja, wat zal ik eens zeggen....

De actively disengaged mensen zijn ontevreden, gefrustreerd of beledigd. Die moet je eerst tevreden maken. Werkdesign kan bij hen zelfs averechts werken. Moet je je eens voorstellen dat je iemand die gepest wordt op het werk gaat vertellen dat ie zijn werk wat creatiever en speelser aan zou kunnen pakken...

Daar moeten we als werkdesigners trouwens ook heel eerlijk in zijn: als we zien dat een bedrijf zijn zaakjes niet op orde heeft en - mede door een soort vooroorlogse, tayloristische management-stijl - grote problemen heeft om normaal met zijn mensen om te gaan (en daardoor nogal wat ontevreden mensen heeft rondlopen) dan moeten we gewoon zeggen: "sorry, wij kunnen u niet helpen".